Το λογύδριο της τσαντίλας.

Έχω καιρό να γράψω.

Κάτι οι δουλειές που τρέχουν και τρέχουμε μαζί τους κι εμείς, κάτι ο έρως και η ζωή που θέλεις να ζήσεις επί τέλους, κάτι οι εξελίξεις στην χώρα που σε τρελλαίνουν, σε εξοργίζουν, σε μπερδεύουν, σε αποσυντονίζουν, και δυνητικά σε απονευρώνουν, σε αποβλακώνουν... 

Απέφυγα δε, ενώ το ήθελα κατά καιρούς, να γράψω για την πολιτικο-οικονομικο-κοινωνική κατάσταση της χώρας μου. Ο λόγος ήταν ότι, είναι τόσο ρευστά πλέον όλα, που δεν ήξερα τι να πω, όλα στο μυαλό μου κουβάρι.

Τώρα όμως αισθάνομαι ότι θα σκάσω αν δεν μιλήσω. Ο κόμπος στον λαιμό μου έχει διογκωθεί τόσο που με πνίγει, κι αν το μυαλό είναι ακόμα κουβάρι, θέλω, ΠΡΕΠΕΙ, έχω άμεση ανάγκη να το ξετυλίξω.

Να ξεκαθαρίσω εξ'αρχής ότι είμαι υπερήφανη που είμαι Ελληνίδα. Την λατρεύω αυτήν την χώρα. Όταν σκέπτομαι τα πόσα έχουμε επιτύχει ανά τους αιώνες, των πόσων έχουμε επιβιώσει, τα πόσα έχουμε προσφέρει, φουσκώνει το στέρνο μου από υπερηφάνεια όπως όταν παίρνεις βαθιά ανάσα με καθαρόν αέρα μετά από πέντε ώρες πνιγμένος στην αιθαλομίχλη του κέντρου.

Υπερηφάνεια όχι κενή, κούφια, βουβή. Όχι τεμπέλικη, του τύπου, οι πρόγονοί μας έσωσαν την Ρώμη (την θυμάται κανείς εκείνη την παλιά ιστορία με τις πάπιες;), αλλά οδυνηρή και με επίγνωση της ευθύνης της συνέχισης του έργου των προγόνων και της απόλυτης τύχης του να έχεις γεννηθεί στον ευλογημένον τόπο αυτόν, τον τόσο πλούσιο και λουσμένον στο χρώμα και το φως.

Υπερηφάνεια που εμπνέει να κάνεις κάτι καλύτερο για εσένα και την χώρα σου, για τον κόσμο όλον, που σε ωθεί να προχωρήσεις ακόμα και στα αγκάθια, και στις πέτρες, και στις λεπίδες.

...................

Σήμερα δεν αισθάνομαι τόσο υπερήφανη... όσο θλιμμένη. Συν-θλιμμένη κάτω από το βάρος της ατελείωτης βλακείας της πολιτικής ζωής μας.

Σήμερα λοιπόν είναι η επόμενη ημέρα. Μία από τις πάμπολλες μαύρες επόμενες ημέρες που βιώνουμε την μία πίσω από την άλλη τα τελευταία χρόνια, μία από τις τόσες που κοιτάμε πίσω και αναρωτιόμαστε τι κάναμε, που πατάμε σε αποκαΐδια και ερείπια, που αισθανόμαστε το μέλλον να μας αδειάζει. Άλλη μία επόμενη ημέρα από τις τόσες επαναλαμβανόμενες, είναι πια σαν να ζούμε την ημέρα της μαρμότας. Άλλη μία επόμενη ημέρα που δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα, γιατί επιλέξαμε να μην αλλάξει. Ή μήπως όχι;...

Εχθές, πηγαίνοντας ως ευσυνείδητος πολίτης κι εγώ να ασκήσω το εκλογικό μου δικαίωμα-υποχρέωση, και έχοντας ακούσει προσεκτικά τις προηγούμενες ημέρες ΟΛΟΥΣ τους υποψηφίους να ξετυλίγουν τα σχέδιά τους, έχοντας μελετήσει για τις εξετάσεις, παρέμεινα μέσα στο παραβάν για 15 λεπτά, έχοντας απλώσει τα ψηφοδέλτια και προσπαθώντας να αποφασίσω τι να ψηφίσω. Εκεί λοιπόν, με απλωμένα τα πάνω από 20 ψηφοδέλτια, διαπίστωσα ότι δεν έχω επιλογές. Δεν έχω! Δεν με εκφράζει κανείς. Από την μία η αριστερά του επιβλαβούς διεθνισμού που τα έχει κάνει πλακάκια με όλους όσους ορέγονται νησιά ή έξοδο στο Αιγαίο και ο πλήρως αποτυχημένος και αναχρονιστικός κομμουνισμός. Από την άλλη η υποτιθέμενη δεξιά η οποία, ενδεδυμένη καταχρηστικώς ακόμα τον μανδύα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, θέλει να μου στερήσει όχι μόνο τα υπάρχοντά μου, αλλά τον κόπο μου, τον ήλιο μου, την θάλασσά μου, την ελευθερία μου, το χαμόγελό μου. Την ζωή μου. Για λογαριασμό των μεγάλων συμφερόντων που καμμία σχέση δεν έχουν με την χώρα μου και που χρόνια τώρα προσπαθούν να την κόψουν κομμάτια για να απομυζήσουν τα αγαθά της.

Κατέληξα σε ένα μικρότερο κόμμα, άσχετο, δεν έχει σημασία. Δεν ήμουν ευχαριστημένη. Δεν είμαι γενικώς ικανοποιημένη από τίποτα. Ούτε από την επιλογή μου, αλλά κυρίως από τις επιλογές που μου εδόθησαν. 

Βγαίνουν σήμερα λοιπόν τα μεγάλα κεφάλια στα μεγάλα κανάλια, οι αναλυτές και δημοσιογράφοι, υποτιθέμενοι επιστήμονες και ειδήμονες, να ερμηνεύσουν το εκλογικό αποτέλεσμα, με ψυχολογικούς όρους ξεσηκωμένους από ογκώδη βιβλία από τα οποία είμαι βέβαιη είχαν διαβάσει μόνο τα sos των εξετάσεων. Και κανείς δεν λέει το εξής απλούστατο: Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ. Δεν έχουμε επιλογές! Σε αυτές τις εκλογές έπρεπε να υποστηρίξεις είτε την μη-παράταξη μέσα στην οποία δεν ξέρει η δεξιά της τι ποιεί η αριστερά της, που δεν μπορούν ούτε μεταξύ τους να συνεννοηθούν να μην λέν αρλούμπες, η οποία δηλώνει επαναδιαπραγμάτευση-καταγγελία-επαναδιαπραγμάτευση-καταγγελία, που κατακρίνει τον έναν και μοναδικόν για το "λεφτά υπάρχουν" ενώ τάζει περισσότερα, που κολλάει αφίσες στα τούρκικα στην Θράκη (οι Τούρκοι κατακτούν την Θράκη-ΣΥΡΙΖΑ), που θέλει να αποκαλεί αδέρφια όποιον καλόν ή κακόν μπήκε ΠΑΡΑΝΟΜΑ (αλήθεια, υπάρχουν νόμοι πλέον;) στην χώρα, αλλά δεν θέλει κατά τα άλλα το μνημόνιο, είτε τον έτερο μαλάκα κωλοτούμπα προπαγανδιστή συνεχιστή του Γκέμπελς, συνένοχο μεν αλλά υπεύθυνο, σαμάρι στις δικές μας πλάτες. 

Πιο πέρα οι δεινόσαυροι, (ναι ρε, για το ΚΚΕ λέω) που ζουν το δικό τους προσωπικό όνειρο χρόνια τώρα, που αποτυγχάνουν να μας υποδείξουν έστω και μία χώρα όπου ο κομμουνισμός να πέτυχε και να ευχαρίστησε τον λαό που υποτίθεται (πολλά υποτίθεται δουλεύουν σήμερα) ότι υποστηρίζει, με μία γλώσσα ξύλο, να κατηγορεί εκείνους που ψήφισαν Χρυσή Αυγή ως φασίστες, ανίκανοι να καταλάβουν ή να παραδεχθούν το ΓΙΑΤΙ είχε τέτοια άνοδο η Χρυσή Αυγή, αποδεικνύοντας για άλλη μία φορά ότι ναι, για τον λαό τα κάνουμε όλα, αλλά για τον δικόν μας λαό, όχι και για τους άλλους, τους διαφωνούντες.

Και αυτό το κάνουν ΟΛΟΙ.

ΟΛΟΙ. Οι μεν βγαίνουν και λένε ότι ο λαός στήριξε το καταραμένο το μνημόνιο, οι δε λένε ότι ο λαός στήριξε την ασφάλεια (!!!), οι τρίτοι ότι ο κόσμος φασιστοποιήθηκε, με τους μεν να βρίζουν και να καταριούνται τους δε και κανείς δεν λέει ότι τα ποσοστά δείχνουν ότι σχεδόν κανείς δεν στήριξε κανέναν, απλώς ψήφισαν αυτόν που πίστεψε ότι θα κάνει το λιγότερο κακό! ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΑΧΡΗΣΤΟΙ! Γιατί δεν έχουμε πλέον επιλογές! Πού είναι εκείνος ο πατριώτης που θα πει κάτι και θα το εννοεί, που θα βάλει το συμφέρον αυτής της έρημης της χώρας πάνω από όλα, που θα κοιτάξει τα του οίκου μας, που θα βάλει στην θέση τους όλους εκείνους που μας φτύνουν στα μούτρα στο εξωτερικό-και στο εσωτερικό;

Πού είναι εκείνος ο πατριώτης με το σύγχρονο σχέδιο; Πού είναι εκείνος που θα καταλάβει επιτέλους το πως λειτουργεί η Ελληνική κοινωνία, τα θέλω και τις ανάγκες της, και θα τα ισορροπήσει με την ορθή και δίκαιη λειτουργία του κράτους; Ποιος είναι αυτός ο μερακλής και θαρραλέος που θα έρθει σε αντιπαράθεση με τα διεθνή και εγχώρια συμφέροντα και θα κάνει το αχούρι, όπως κατάντησε, ξανά κράτος, όχι για το ίδιο το κράτος ή την Ευρώπη -που την έχουμε και στα αρχίδια μας γραμμένη- αλλά για τους πολίτες της;

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.

Ε άντε και γαμηθείτε λοιπόν δεξιοί και αριστεροί όλοι μαζί και οι αναλύσεις σας παρέα.

Κολλημένοι όλοι στις μαλακισμένες, απολιθωμένες ιδεολογίες σας, στα κούφια λόγια σας και τις δίχως βάση υποσχέσεις σας, στα φαντάσματα των εθνοπατέρων σας (δικών σας, όχι δικών μας). Με τα ψευδοδιλλήματά σας, τις προπαγάνδες σας, και τις επιλογές που ΔΕΝ μας δίνετε. ΣΚΑΤΑ στις εκλογές που κάνετε.
Έχετε χαζέψει τον κόσμο. Ψάχνει ο Έλληνας από πού να πιαστεί, να γραπωθεί να ελπίσει, όχι για το παντεσπάνι και το i-phone του, αλλά για το ψωμί και την ελευθερία να ονειρεύεται. Για να λέει ότι του ανήκει η χώρα του. Για να απολαμβάνει τους καρπούς των κόπων του. Για να μην του κουνούν το δάκτυλο επειδή θέλει να κολυμπάει στις παραλίες του όταν δεν εργάζεται. Για να εργάζεται!!

Για να μην φοβάται πια!

Και ένα τελευταίο για την άνοδο της Χρυσής Αυγής, για να μην την αφήσω παραπονεμένη.

Είναι σιχάματα. Νεοναζί, πωρωμένες καρικατούρες νοσταλγοί του Χίτλερ που εξυμνούν την βία δεν έχουν θέση στην πολιτική ζωή της χώρας, της οποιαδήποτε χώρας. 

ΟΜΩΣ.

Ρε ηλίθιοι, αν δεν θέλετε νεοναζί στην βουλή, τότε γιατί δεν τους κηρύξατε παρανόμους εξ' αρχής; Δεν γνωρίζατε την ιδεολογία τους; Τι πραγματεύονται, τι υποστηρίζουν; Δεν γνωρίζατε την δράση τους; Σκάστε λοιπόν τώρα και φάτε τα. Γιατί ο Έλληνας δεν έγινε φασίστας ξαφνικά. Τον σιχαίνεται τον φασισμό. Όμως, σε περίπτωση που δεν το έχετε αντιληφθεί, αν δεν έχουν περάσει οι φωνές τις πανύψηλες μάντρες σας στην Εκάλη και όπου αλλού εδρεύει ο κώλος σας, οι κοινωνία δεν έχει φτάσει σε οριακό σημείο, έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όριά της. Αφέθηκε ένας πληθυσμός ο οποίος μέχρι πρότινος ήταν ομοιογενής κατά 85-90% να διασπαστεί βιαίως μέσα σε χρόνο κατά πολύ λιγότερο από δέκα έτη, με την εγκληματικότητα να έχει φτάσει σε πρωτοφανή για την Ελλάδα επίπεδα, και μην ακούσω ότι πεινάνε γιατί θα με γράψουν κι εμένα οι εφημερίδες. Ο Αλβανός που βιάζει την σύζυγο και μητέρα με τον σύζυγο και τα παιδιά στο διπλανό δωμάτιο ΔΕΝ ΠΕΙΝΑΕΙ. Ο Σουδανός που σκοτώνει για ένα τσαντάκι κάμερας πισώπλατα, δίχως να γνωρίζει τι έχει μέσα, εν ψυχρώ, ΔΕΝ ΠΕΙΝΑΕΙ. Ο άλλος Αφρικανός που βιάζει την 80χρονη μέσα στο σπίτι της ΔΕΝ ΠΕΙΝΑΕΙ. Ο άααλλος Αφρικανός που, αφού ληστέψει την κυριούλα που γυρίζει από τα ψώνια της, την εξαναγκάζει να του κάνει στοματικό με το όπλο στον κρόταφο ΔΕΝ ΠΕΙΝΑΕΙ.

Και στα αρχίδια μου εδώ που τα λέμε αν πεινάει.

Ο άνθρωπος που πεινάει θα ψάξει αρχικώς για εργασία. Έπειτα θα επαιτήσει. Στο τέλος θα ληστέψει, μπορεί να σπρώξει, να τραβήξει, θα χτυπήσει ενδεχομένως, αν απειληθεί ίσως να σκοτώσει. Όταν όμως δολοφονεί εν ψυχρώ ή με μένος, όταν βιάζει, ε συγγνώμη δεν είναι ζήτημα πείνας. Δεν ξέρω αν είναι φθόνος ή φανατισμός και πώρωση ή αν απλώς οι συνθήκες στις χώρες τους τους κατέστησαν ανίκανους να αισθάνονται και σκέπτονται ως άνθρωποι και να λειτουργούν φυσιολογικά μέσα σε φυσιολογικές κοινωνίες, όμως σε κάθε περίπτωση δεν τους θέλει ο κόσμος δίπλα τους.

ΦΥΣΙΚΑ και δεν είναι όλοι έτσι. Δεν τίθεται ΚΑΝ θέμα ρατσισμού. Υπάρχουν αλλοδαποί στην Ελλάδα που ζουν αρμονικότατα με τους Έλληνες, έχουν προσαρμοστεί εκείνοι σε εμάς κι εμείς με εκείνους. Αλλά αν θέλετε την άποψή μου, έχουμε αρκετά τομάρια δικά μας, δεν χρειαζόμαστε και απ'την Ινδία ή όπου αλλού. Ο Έλληνας θέλει πίσω την χώρα του. Τι δεν καταλαβαίνετε;

Ο κόσμος φοβάται λοιπόν, και δικαίως.

Από την άλλη, έχει σιχαθεί τις κωλοτούμπες σας. Τις μετεγγραφές σας. Την διγλωσσία σας. Την αναποτελεσματικότητά σας. Την ανικανότητά σας να αναγνωρίσετε τα προβλήματά του.

Στράφηκε λοιπόν σε ακραίες λύσεις. Η εποχή είναι ακραία, τι περιμένατε;;


Όχι, δεν είναι Φασίστας ο Έλληνας. Φασίστες είστε εσείς που τον αναγκάζετε να καταφύγει σε τέτοιες λύσεις. Φασισμός είναι να ζεις διαρκώς στον φόβο και την αγανάκτηση. Να μην μπορείς να ανοίξεις το παράθυρό σου. Να είσαι αναγκασμένος να διπλοκλειδώνεις την πόρτα σου. Να μην μπορείς να περπατήσεις στον δρόμο σου και να αράξεις στην πλατεία σου. Φασισμός  είναι να φωνάζεις και να μην σε ακούει κανείς.
Φασισμός επίσης είναι να μην συμπεριλαμβάνεται στις νόμιμες διαδικασίες ένα κόμμα νομίμως ψηφισμένο από τον λαό. Αν δεν σας αρέσει κατεβείτε στον δρόμο να ζητήσετε τον λόγο από τον λαό. Αν τολμάτε.

Κωλο-υποκριτές του κερατά. Καταδικάζετε τους νοσταλγούς του Χίτλερ. Του Στάλιν όμως;; Καταδικάζετε δήθεν την βία, αλλά μας αναγκάζετε να ζούμε καθημερινώς μέσα στην βία, στην χειρότερη μορφή της!!

ΣΕΒΑΣΤΕΙΤΕ λοιπόν την επιθυμία του λαού, έστω και αν αυτή δεν σας φαίνεται σωστή. Εξ' άλλου, ούτε εσείς μας φαίνεστε σωστοί, ούτε και είστε. Κι εμείς δεν είμαστε σωστοί. Έχει χαθεί προ πολλού το μέτρο στην Ελλάδα, όπως έχει χαθεί από παντού. Θα ξαναβρούμε τις ισορροπίες μας, γι'αυτό είμαι σίγουρη. Απαιτείται όμως χρόνος, και να κλείσει ο κύκλος του αίματος που έχει ανοίξει.

Στο μεταξυ, ας μιλάμε λίγο με τον διπλανόν μας, κάτι μπορεί να μάθουμε. Ας βάλουμε ένα χεράκι μεταξύ μας γιατί από εκείνους εκεί πάνω δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα. Και τα μάτια και αυτιά ανοιχτά. Οι καιροί είναι πονηροί.

Όσο για εσάς κομματόσκυλα, η κοινωνία θα σας φτύσει σαν κουκούτσια. Θα σας αποβάλλει σαν απόβλητοι που είστε.

Ευχαριστώ όποιον άντεξε να διαβάσει όλο το λογύδριο της τσαντίλας.