Friday, December 24, 2010

Vintage love



We may have drifted apart for so long, way too long, but I assure you, you were never forgotten, my love.



I've missed holding you in my hands.



I've missed looking through your eyes and seeing the world for all its beauty.




I've missed how you graciously wink at the bright daylight.




I've missed the way we used to roam the city together, it was you and me against the world.



I've missed the way you always kept me waiting... but it all always worth the wait.



Now that I found you again, I'm not letting you go.











Seriously... what did you think I was talking about?

Κάλαντα

Έτσι είναι η ζωή. Την μία στιγμή φωνάζεις, την επόμενη γελάς και ελπίζεις. Μια θυμώνεις, μια συγχωρείς, ή έστω βάζεις την οργή στην άκρη για να αισθανθείς ζεστασιά. Μια φασκελώνεις χειροπόδαρα και την άλλη αγκαλιάζεις.

Έτσι πάει! Και έτσι πρέπει.
Χρόνια πολλά σε όλους μας λοιπόν, και κυρίως, χρόνια καλά!







Άντε, και με το καλό να μας μπει.


Το νέο έτος, εννοώ...


Wednesday, December 22, 2010

Σκέπτομαι και γράφω

(Προειδοποίηση: Η παρούσα ανάρτηση γράφτηκε με πολλά νεύρα ένα βράδυ που η βρόχα έπιπτε straight through. Βασανίστηκα για να αποφασίσω να πατήσω το κουμπάκι που θα την δημοσιεύσει, ημέρες που είναι, αλλά τελικά, ακριβώς επειδή είναι οι ημέρες που είναι...

Δυστυχώς η ευτυχώς η ζωή έχει απ' όλα. Το μόνο που δεν έχει, για εμένα τουλάχιστον, είναι ύπνος βαθύς. Αν περνάμε καλά, αν είμαστε καλά, είναι επειδή επιλέγουμε να μην μιζεριάζουμε. Όχι επειδή είμαστε στην κοσμάρα μας.)



Καναπές, τσιγάρο, παλιά ελληνική ταινία για χαλί-στοπ. Ημέρα χάλια, κούραση νεύρα-στοπ. Απεργίες, τηλέφωνα, ηλίθια χασκόγελα, προστυχιά, deadlines, κι άλλα τηλέφωνα, κι άλλες απεργίες, κι άλλες ηλιθιότητες, fatal error, out of memory-στοπ. Φάε κι όλο το κρύο να περιμένεις εις μάτην το λεωφορείο που δεν πρόκειται να έρθει. Ωραίο ακούστηκε αυτό, σχεδόν ποιητικό. Το κρύο βέβαια δεν ήταν και πολύ ποιητικό. Τώρα τυλιγμένη με μια κουβέρτα σαν τον Ινδιάνο κάθομαι και γράφω. Όπως τα παιδιά, σκέπτομαι και γράφω. Τώρα βέβαια ποιος σκέπτεται την σημερινή εποχή; Δεν συμφέρει να σκέπτεσαι, ακόμα και όταν θέλεις να γράφεις. Κουραστικό να σκέπτεσαι, είναι και βαριά η κουβέρτα, κουράζει τους ώμους, δεν βοηθάει...


Παρ' όλα αυτά σκέπτομαι. Κακιά συνήθεια, δεν λέω να την κόψω. Χαμός, τρελλάδικο, όλος ο κόσμος για ηλεκτροσόκ. Μπείτε στην ουρά, όλοι θα πάρετε. Αυτό είναι το μόνο που θα πάρετε. Και τον πούλο. Αλλά αυτόν τον έχουμε ήδη πάρει, ή τον παίρνουμε τέλος πάντων, είναι και μεγάλος ο πούστης ο πούλος, τελειωμό δεν έχει. Έχουμε χάσει την μπάλα, θα ξεχάσουμε και αυτά που ξέρουμε με τους μαλάκες που μπλέξαμε. Ξέραμε, για παράδειγμα, ότι 1+1=2. Απλή αριθμητική, δημοτικού. Πλέον σου λένε. Ένα που έχεις, συν δυο που δανείστικες, συν τρία που έκλεψες, μας κάνουν έστω δέκα. Συν 10 που θα έβγαζες αν δούλευες, συν άλλα 10 που θα βγάλεις του χρόνου, ένα του Χριστού, ένα της Παναγίας, του Αη-Βασίλη, του νοικοκύρη της νοικοκυράς σύνολο έστω 100 (για την... στρογγυλοποίηση). Από αυτά μας χρωστάς το 10% συν το 100, ήτοι 110. Εσύ εν τω μεταξύ εξακολουθείς να έχεις 1. Τα δύο που δανείστηκες δεν πιάνονται, και ποτέ δεν έχεις κλέψει, και πέρυσι πάλι ένα έβγαλες, του χρόνου δεν ξέρεις αν θα βγάλεις και τι, και εν πάσει περιπτώσει δεν βγάζουν 100 ρε μαλάκες, πάρτε και ένα κομπιουτεράκι, τρία ευρώ απ' τα Τζάμπο. Μπα δεν βαριέσαι. Ότι και να κάνεις, όσο και να φωνάξεις, πάλι 110 χρωστάς.


Χρωστάς... πολύ περισσότερα από 110. Χρωστάς παντού. Όλοι ζητάνε σαν να τους χρωστάς. Λες και δεν προσφέρεις, λες και ζεις παρασιτικά. Κι ας σου φεύγει ο κώλος, κι ας είσαι φιλότιμος. Μα γι' αυτό χρωστάς, επειδή είσαι φιλότιμος. Οι φιλότιμοι χρωστάνε, οι αφιλότιμοι απλώς απολαμβάνουν τους κόπους των φιλότιμων.


Ανοίγεις το ραδιόφωνο να ακούσεις λίγη μουσική, διαφημήσεις, τζάμπα όλα τζάμπα αγόρασε, κάτι στριγκλιές, πάρε πάρε πάρε, qqqqqq, τζάμπο σακούλες, κόνεξ πριν από το ίντερνετ, η τσιγκουνιά είναι μαγκιά, μεγάλη προσφορά μόνο 9,99 (θέλω το ένα λεπτό ρέστα ρε), έχασαν και οι λέξεις το νόημά τους, χειρότερα και από λαϊκή αγορά, στην λαϊκή τουλάχιστον υπάρχει αμεσότητα, υπάρχει ευρηματικότητα, εδώ τι υπάρχει; βλακώδεις ατάκες, καμμία σκέψη, ηλιθιότητα, αλήθεια σε ποιους απευθύνονται; Σκυλάδικα και φτηνός πόνος και κάτι χαζά αρμόνια χωρίς αρμονία, χωρίς ρυθμό, όλα για να τροφοδοτούν την νυχτερινή ζωή, για τα φράγκα, για την αποβλάκωση. Μίνι και στιλέττο γόβα και μπόμπες ξύδια. Νυφοπάζαρο. Κλείσ' το το ρημάδι. Ανοίγεις τηλεόραση, ειδήσεις- τρομολαγνεία. Παλιά επικοινωνιακή πατέντα. Στα φέρνουν σιγά σιγά, να τα χωνεύεις, να σε παγώνει ο φόβος, να μην μπορείς να κουνηθείς. Να σε μουδιάζουν. Και παραφουσκωμένα. Σε τρομοκρατούν ότι θα κόψουν το πόδι για να πεις κι ευχαριστώ όταν σου κόψουν τα δάκτυλα. Οι πολιτικοί χαμογελούν, βλακωδώς κι αυτοί. Τα καταφέραμε, τα πουλήσαμε όλα. Τα καταφέραμε, δεν αφήσαμε τίποτα όρθιο. Τα καταφέραμε, σας κάναμε ζόμπι, κρέατα, αντικείμενα, είστε ιδιοκτησία μας. Όχι δικιά μας, δικιά τους. Κι εμείς σε εκείνους ανήκουμε.


Οικονομικο-οικολογικο-πολιτικο-πολιτισμικο-ηθικο-εθνικοπαγκόσμιες καταστροφές. Μας δουλεύουν ψιλό γαζί και καθόμαστε και τους ακούμε, τους ακολουθούμε, τους χειροκροτούμε, τους επικρίνουμε στην θεωρία και στην πράξη τους επικροτούμε. Υπομένουμε, άρα συμφωνούμε, λογική του κώλου. Η χώρα του ό,τι νά'ναι. Ένας πλανήτης ολόκληρος ό,τι νά'ναι. Πλύση εγκεφάλου, κατευθυνόμενες σκέψεις, κατευθυνόμενες συνειδήσεις.


Κι εκεί που ο κόσμος καίγεται, το lifestyle χτενίζεται.


Ταχύτατα εναλλασσόμενες εικόνες, εναλλασσόμενο ρεύμα που διαπερνάει το μυαλό νεκρώνοντας τα πάντα. Καταστροφή-λαγνεία-περιπέτεια-ρομάντζο-δυστυχία-ψέμα-αλήθεια-φαντασία-πάλι λαγνεία-τσόντα-αίματα-σωτήρες-μάσες-αγόρασε.






Κλείσ'την την πουτάνα. Σπάσε την καλύτερα.


Προβληματισμοί. Απορίες. Ερώτημα. Εύλογο. Πού σκατά είναι τα φράγκα; οέο; Τα κράτη πτωχεύουν. Οι τράπεζες (κάποιες) πτωχεύουν, οι επιχειρήσεις βαράνε κανόνι, όλοι χρωστάνε σε όλους. Αφού πλούτος υπάρχει, και κανείς δεν τον έχει, ε ποιος σκατά τέλος πάντων τον έχει;;;


Εγώ πάντως δεν τον έχω.


Πρόσωπα σκυθρωπά παντού, βράζει η οργή, καπάκι στην κατσαρόλα η θλίψη, βαριά, μην σηκωθεί και το καπάκι και ξεχειλίσει η οργή και μετά ποιος την μαζεύει, και κανά-δυο άσχετοι χαζοχαρούμενοι που δεν παίρνουν χαμπάρι τίποτα (το lifestyle που λέγαμε) να σφυρίζουν αδιάφορα στον ρυθμό των διαφημίσεων. Ισορροπία μηδέν. Δεν ξέρεις πώς να αντιδράσεις. Έρχονται και γιορτές. Τι γιορτές; Χριστούγεννα. Α συγγνώμη Christmas ήθελα να πω. Ή μάλλον x-mas. Χωρίς νόημα κι αυτά. Ένας χοντρός με γένια ντυμένος στα κόκκινα, θα σου πουν αν ρωτήσεις. Και ψώνια. Καταναλωτές σε απόγνωση. Ξενόφερτες συνήθειες, άγνωστες προς οτιδήποτε γνώριμο και ουσιαστικό. Jingle bells. Τα Χριστούγεννα σου λέει είναι για τα παιδιά, οι μεγάλοι ας κόψουμε τον σβέρκο μας. Σημασία έχει ο διάκοσμος και τα ψώνια. Η αγάπη, η ελπίδα, ποιο είναι το μήνυμα των ημερών; Δωρεάν sms. Μόνο με ένα ευρώ.


Πωλούνται εκτάσεις, νησάκια πλήρως εξοπλισμένα κι επανδρωμένα, α δεν τα θέλεις επανδρωμένα; Τους διώχνουμε τι σε νοιάζει. Πωλείται όπως είναι επιπλωμένο. Μόνο με ένα ευρώ.


Δεν μας χέζετε κι εσείς με το ευρώ σας.


Κι οι τραπεζίτες πάνω απ' όλα. Πάρε και τις φοροκάρτες, πάρε και τις κάρτες του πολίτη, του καταναλωτή, του είλωτα, του φυλακισμένου. Πάρε να μην έχεις προσωπικά δεδομένα. Πάρε να ελέγχουν όλες τις εκφάνσεις της ζωής σου, από τα οικονομικά σου μέχρι το πότε έχεις περίοδο ή πότε πηδιέσαι ή πότε τρέχει η μύτη σου. Και γιατί όχι; Τι είμαστε άλλωστε περισσότερο από ΖΩΑ;;;


Ε λοιπόν ΟΧΙ. Εμείς τα ΖΩΑ λοιπόν δεν το βάζουμε κάτω. Εδώ στην χώρα του εργαστηριακού πειραματισμού, της οικονομικής και πολιτικής πτώχευσης, της υποτιθέμενης παρακμής και της γενικευμένης ύπνωσης, σε αυτό το καραβάκι που το έπεισαν ότι στραβά αρμενίζει σε στραβό γιαλό χρόνια τώρα, σε αυτό το μέρος που γεννήθηκε ο γαμημένος ο δυτικός πολιτισμός μόνο και μόνο για να μας επιστραφεί αιώνες αργότερα υπό την μορφή σφαλιάρας, ΕΔΩ μαγειρεύεται η σούπα που θα σας κάψει την γλώσσα και θα σας κάτσει στον λαιμό. Εμείς που αρνούμαστε να κοιτάμε τα παπούτσια μας περπατώντας, που δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι έτσι είναι και δεν γίνεται αλλιώς, που ίσως αναγκαστούμε να φύγουμε για να ζήσουμε, ή που θα μείνουμε και ό,τι γίνει, εμείς που ήμασταν αρκετά τυχεροί να γεννηθούμε σε ιερά χώματα έστω και λάθος εποχή, να ξέρετε θα σας κυνηγήσουμε πίσω στις φωλιές σας, φίδια. Γιατί ακόμα ροκάρουμε τις νύχτες με κιθάρες φτιαγμένες από καύκαλα και έντερα, ακόμα σχεδιάζουμε με γκρίζα χρώματα ένα πολύχρωμο μέλλον, ακόμα γελάμε κι ας φωνάζουμε, επιβάλλεται να φωνάζουμε όσο επιβάλλεται να γελάμε. Κοιτάμε μακριά εκεί που το δικό σας βλέμμα δεν θα μπορούσε ποτέ να φτάσει. Δεν έχουμε ξεχάσει, ούτε να αγαπάμε, ούτε να αγωνιζόμαστε, δεν ξεχνάμε τα συστατικά που μας κάνουν αυτό που είμαστε. Ακόμα σκεπτόμαστε, ακόμα αισθανόμαστε. Δεν θα πεθάνουμε ποτέ, απανταχού κουφάλες νεκροθάφτες όρνια. Τα παραπετάσματα της φτώχιας, της παράνοιας, της μιζέριας και της γαμημένης της ανασφάλειας που προσπαθείτε να ρίξετε μπροστά στα μάτια μας για να μας τυφλώσετε είναι διάτρητα, βλέπουμε πού το πάτε, και δεν θέλουμε καμμία συμμετοχή. Δεν την θέλουμε την επιχρυσωμένη ασφάλειά σας, και για να το πω να το καταλάβετε, you can take your system and shove it. Ξέρουμε ότι μας δουλεύετε, γνωρίζουμε ότι γυαλίζετε τους χαλκάδες για να μας τους περάσετε στην μύτη. Προσπαθήσατε να το κρύψετε, αλλά αποτύχατε.

ΑΠΟΤΥΧΑΤΕ.

Εσείς που προσπαθείτε να ξεπουλήσετε μάθετε ότι δεν είμαστε για πούλημα. Εσείς που τα γαμήσατε όλα ετοιμαστείτε, θα κληθείτε να θερίσετε αυτά που με τόση ευκολία σπέρνετε. Η ιστορία που παραχαράξατε θα σας τιμωρήσει. Και ΑΥΤΟ είναι το μήνυμα των ημερών.


Και.. α ναι, Γιωργάκη; Άντε γαμήσου κι εσύ αγόρι μου.
Ναι, fuck you too σημαίνει, μαλάκα αγράμματε.


Monday, December 20, 2010

Γκρίνια

(Παρακαλούνται οι αλλεργικοί στην έστω και δικαιολογημένη γκρίνια να απομακρυνθούν από τις οθόνες τους. Consider yourselves warned.)

Β-β-β-βαρέθηκα.
Β α ρ έ θ η κ α.


Μου την έχει δώσει. Γιατί γιατί γιατί να είναι μερικοί άνθρωποι τόοοσο ΖΩΑ;
Γιατί να μην υπάρχει ούτε δείγμα νοημοσύνης; Δείγμα ρε παιδί μου. Να πεις ότι ξέρεις πώς είναι, χάριν της βιοποικιλότητας. Μπα.

Ύστερα σου λέει ψάχνουν για νοήμονα ζωή σε άλλον πλανήτη. Δεν την ψάχνουν καλύτερα σε ΑΥΤΟΝ τον πλανήτη πρώτα;

Τελικά οι χαζοί, οι κουτοπόνηροι, οι αναίσθητοι, οι διπρόσωποι, οι μαλάκες και οι άχρηστοι είναι αυτοί που πηγαίνουν μπροστά. Οι κενοί, οι γλύφτες και οι απατεώνες περνούν καλά. Ίσως επειδή είναι ίδιοι με τα σκατά, και ως γνωστόν τα σκατά επιπλέουν.

Ένας φίλος κάποτε με είχε συμβουλέψει να μην αφήνω τις διαθέσεις των άλλων να καθορίζουν την δική μου διάθεση. Την έχω πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου αυτήν την συμβουλή, να λειτουργεί σαν δικλείδα ασφαλείας, και κάτι τέτοιες ώρες έρχεται μπροστά, κατεβάζει το ρολλό και με προστατεύει από τις μολότωφ της ατελείωτης μαλακίας που πέφτουν βροχή τριγύρω. Δεν γίνεται όμως πάντα. Κάποιες στιγμές αρχίζει το μυαλό να κουδουνίζει και το μόνο που θέλεις είναι ΗΣΥΧΙΑ.

Για γίνε πιο συγκεκριμένη. Μπα... δεν αξίζει ούτε ένα λεπτό παραπάνω. Ούτε το χτύπημα των πλήκτρων. Ούτε το τσιγάρο που θα καπνίσω για να γράψω. Τίποτα, δεν αξίζει τίποτα. Ούτε το σάλιο για να φτύσω. Προτιμώ να το καταπιώ, να μην στεγνώσει κι ο λαιμός.

Και γιατί ρε αν περνάνε τόσο καλά τέλος πάντων δεν κάνεις κι εσύ τα ίδια να ηρεμήσεις;
Γιατί τότε δεν θα το λυπάμαι το πρωί το σάλιο, όταν θα κοιτάζομαι στον καθρέφτη.

Και τι δηλαδή, εσύ δεν περνάς καλά;
.............
Φυσικά και περνάω καλά, και πολύ καλά, σε πείσμα όλων. Απλώς μερικές ώρες της ημέρας απαιτούν πολύ περισσότερο κόπο και ψυχραιμία για να περάσουν.

Αλλά πολύς κόπος ρε γαμώτο, και για το τίποτα.

Tuesday, December 7, 2010

Absentmindedly

There are times when you don't want to talk, you don't want to chat. You don't want to take a nap. You don't want to stare vacantly at the pc screen like an idiot until the image of humongous proportions you are trying to develop finishes rendering itself. You definitely don't want to watch tv. You don't want to call a friend, or listen to the radio and hum. You don't want to read. You don't want to start on a new project. Nothing. You just want to coil within yourself and introvert.

These are the moments that produce the weirdest kind of art. The "simple" kind no one seems to be impressed by, except for yourself. Some might call it doodling.
I call it psychography.

Therapeutic sessions of absentmindedly focused self-analysis with nothing but a piece of paper and a pen as tools.









Sunday, December 5, 2010

Look... [pt.III]

Look differently.
Play your part in the perpetual game of lights and shadows,
accepting both as equals,
cast an atypical view upon what you thought of as trite or prosaic,
discover new landscapes to roam where no soul has yet set foot on,
touch everything, feel more than what you can touch, make the moments substantial.
Wink at the sound of the word "routine".











Look inside.
Well...
It is indeed the one journey you'll never forget.


Look... [pt.II]

Look close.
Examine every curve, every tiny detail, every tint of color, through every peephole, everything that goes unnoticed.
You never know what you're going to discover.

You may even find yourself somewhere in there.
The fragments of the past can't touch you now...







Look far.
All the way through time, through the layer after layer of obscurity, through your real eyes, to the very core of what's real and beautiful and true.
To you.








Look... [pt.I]

Look up.
The clouds are calling you to witness the change of season, of mood, of times and era.
Savor the fleeting moment.. it's all we ever have.
All we ever need.










Monday, November 22, 2010

All I have to offer

I don't know what the fuck I'm doing.

My mind spins. You made it spin. The way you looked straight into my eyes when the dam that held your emotions in broke down, letting the flood of feelings loose dumbfounded me. The simplicity of the words overwhelmed me. The purity of the moment cut me in half.


And I hate how I 'm unable to focus on anything. I hate how I keep second-guessing my own decisions. I hate how it doesn't seem to be enough that you already have your answer. Not enough for you. Not enough for me.


And you've set things in motion, this much is true. Things that I'd long forgotten existed. That I thought weren't even there. Or real.
And for that, I know I owe you.

But the passing of years upon years alone has taken its toll...


How can I convince my feet to walk on the ground when my mind is always in search of its place among the clouds?


How can I settle for the peaceful bubbling of the stream when every inch of me yearns for the wild, boisterous ocean?


How can I live in the light when the night keeps beckoning me?


How can I make do with what I have when my heart craves for so much more?

How can I ever stay, when I'm already gone?..



See, how I can't seem to tear my eyes off of the faraway horizon they're so firmly fixed on...


See, I can't spare one single glance to look at myself in the mirror.


I can't even look in your eyes for the fear of what I might find there; for fear of seeing the reflection of what I've become.


I never said it was fair. But this one truth is all I have to offer.



Tuesday, November 16, 2010

mood swings

who knows, who cares.

why my mind never seems to be able to rest for the slightest minute
why my feet tingle to spring, fists poised to strike
why my voice struggles for the scream to be heard
eyes ablaze to see

what an incomprehensible notion
life being this absurd conjunction of reality and dream
being trapped between half-truths and full lies

why does my existence ache to flee when I'm stranded here
why do my eyes gaze at the horizon like that's where I belong
how can I miss things I've never seen

perhaps I've met you in another lifetime, and the faded memory still haunts me.
maybe it's your distant whisper, carried with the cosmic winds over the ages, that I hear
I may have passed you by walking down the street and never knew it was you.
no... not likely. I would have known. I would have definitely known.

who knows, who cares
not even me.
especially not me.


Invasion!

I was sitting quietly at my desk when suddenly..





INVASION.


HORROR.


The monsters!
They came!
They want to take over the planet!






They are appalling. Slime covers their whole body.





They are examining the human race not through eyes, but through horrible antennas.





They can't be harmed. Their powerful armor repels every futile attempt of offense.




Monstrous! Deplorable!





We are utterly helpless in the face of total annihilation.




They are here.




They are...






slugs.

















Humans, prepare for battle. :P
Glory awaits!


Declaration of independence


Just because we hang out it doesn't mean you have a claim on me.


Just because you think highly of me it doesn't make me a saint.


Just because we've talked it doesn't mean you know me.

Just because we've walked a few steps together it doesn't mean we're on the same path.


Just because we think similarly doesn't mean we're meant for each other.

Just because I admire you it doesn't mean I dig you.


Just because you dig me it doesn't mean you own me.


Don't claim rights I haven't given you.
Don't jump into unjustified conclusions.

Don't think you can smother me without consequences.

Don't think I'll hesitate to disappear without a trace.


Sunday, November 14, 2010

Stone Rage

Save your rage for tomorrow, the elders wisely say.


























But, alas, I've saved it for too long...


Saturday, October 30, 2010

The good old days
Οι παλιές καλές ημέρες



Κοιτούσα τις φωτογραφίες μου σήμερα. Ξεφυλλιστά.
Τακτοποιώντας εικόνες και αναμνήσεις.
I was skimming through my photos today, sorting files, sorting memories.



Εκεί, στον ψηφιακό πάτο των αρχείων σχεδόν, βρήκα μερικές από τις παλιές μου φωτογραφίες, τραβηγμένες πολύ πριν η ψηφιακή φωτογραφική μηχανή γίνει καθημερινότητα.
There, at the bottom of the digital pile, it seems, I found some of my old photos, taken long before digital cameras were an every-day reality.



Στην παλιά μου γειτονιά
(στην προηγούμενη ζωή μου ήμουν κοτσύφι)

At my old neighbourhood (I was a blackbird in my past life)







Στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Αγαπημένο στέκι εκείνη την εποχή.
National Archaeological Museum.
I used to hang around there a lot, back in the day.


Ο Αγαθοκλής. Είχα κάνει εργασία με βάση το φοβερό χέρι του.
That's Agathoklis. I'd done a really cool project based on his amazing hand.



Υπέροχος ο Κούρος.
Αν την τραβούσα σήμερα αυτήν την φωτογραφία, θα είχα συμπεριλάβει και τα καημένα-κομμένα πόδια του.

Exquisite Kouros.
Had I taken this photo today, I would have definitely included his feet that I so poorely cut out.



Ποσειδών.
Αν έχεις την καλή τύχη να βρεθείς στο Αρχαιολογικό Μουσείο μόνος...

Poseidon.
That's what you get if you're lucky enough to be found in the Museum alone.



Από τα βάθη των Αιώνων.
Straight from the depths of eons.


Friday, October 29, 2010

Are you...

looking for me, by any chance?

You wouldn't happen to be looking me up now would you?

...well, here I am.

So... see anything interesting?


Thursday, October 28, 2010

28η Οκτωβρίου

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον φίλο που μου προώθησε το παρακάτω μήνυμα. Πραγματικά αξίζει τον κόπο να γνωρίζουμε, να θυμόμαστε, να μην ξεχνάμε ποτέ. Σε μιαν εποχή στην οποία όσοι φέρουν πατριωτικά αισθήματα (στην Ελλάδα, κανένας άλλος λαός του κόσμου δεν αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα εν έτει 2010) στιγματίζονται ως ρατσιστές και ακροδεξιοί φασίστες, ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να θυμόμαστε. Και να ξέρουμε και ΓΙΑΤΙ πρέπει να θυμόμαστε: κάποτε, οι δάσκαλοι μας ρωτούσαν αν καταλαβαίναμε τον λόγο για τον οποίον πρέπει να μαθαίνουμε ιστορία. Κοιταζόμασταν τα μικρά μεταξύ μας, δεν μας άρεσε να διαβάζουμε, θέλαμε να παίζουμε, και όχι, δεν καταλαβαίναμε μέσα στην ξέγνοιαστη άγνοιά μας τον λόγο. Μας απαντούσαν λοιπόν οι δάσκαλοι ότι πρέπει να γνωρίζουμε το παρελθόν για να μην επαναλάβουμε να ίδια λάθη στο μέλλον. Και είναι αλήθεια. Το πιο σημαντικό όμως δεν μας το έλεγαν. Ότι πρέπει να μαθαίνουμε, να θυμόμαστε, όχι μόνο για να γνωρίζουμε ποιοι είμαστε, αλλά για να παίρνουμε ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΚΑΙ ΘΑΡΡΟΣ από την ιστορία. Και η Ελληνική Ιστορία είναι γεμάτη από έμπνευση.

Ας αντλήσουμε λοιπόν γνώση, σοφία, θάρρος και κουράγιο από την σημερινή ημέρα. Ας μην ξεχάσουμε. Ας μην τους επιτρέψουμε να μας κάνουν να ξεχάσουμε.


------
Σήμερα γιορτάζουμε την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 και όπως κάθε χρόνο τα κανάλια θα γεμίσουν "ισοπεδωτές" που θα προσπαθήσουν να μας πείσουν ότι δεν έγινε δα και τίποτα σπουδαίο και γι' αυτό θα πρέπει να κόψουμε τις παρελάσεις κτλ. κτλ.

Aς αφήσουμε λοιπόν, τα επίσημα νούμερα του ΟΗΕ καθώς και δηλώσεις των πρωταγωνιστών εκείνης της εποχής να μας δώσουν την πραγματική διάσταση και βάρος του πράγματος και εάν τελικά έγινε ή δεν έγινε κάτι σοβαρό και άξιο μνήμης.


Το κείμενο είναι για όσους από μας έχουν παιδιά ή ανίψια, που μεγαλώνουν πλέον στο έλεος του Fame Story, του Big brother και όλων των Τατιάνων..........


**Σημειώστε ότι η Ελλάς είναι η μοναδική χώρα που αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει τους στρατούς τεσσάρων χωρών ταυτόχρονα, Αλβανίας, Ιταλίας, Γερμανίας, και Βουλγαρίας.



ΗΜΕΡΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Ελλάς: 219
Νορβηγία: 61
Γαλλία: 43 [Η υπερδύναμη της εποχής]

Πολωνία: 30

Βέλγιο:
18
Ολλανδία: 4

Γιουγκοσλαβία: 3

Δανία: 0 μέρες. (Οι Δανοί παραδόθηκαν σε έναν μοτοσικλετιστή του Χίτλερ ο οποίος μετέφερε στον Δανό βασιλιά αίτηση του Χίτλερ για διέλευση των ναζιστικών στρατευμάτων, ο Δανός βασιλιάς σε ένδειξη υποταγής παρέδωσε το στέμμα του στον μοτοσικλετιστή για να το πάει στο Βερολίνο και στον Χίτλερ.)

Τσεχοσλοβακία: 0

Λουξεμβούργο: 0




ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ

Οι νεκροί Ελληνες στρατιώτες ανήλθαν κατά την διάρκεια των 219 ημερών στους 13.676.


Κατά την διάρκεια της τετραπλής κατοχής που ακολούθησε τα κατοχικά στρατεύματα εκτέλεσαν :


Αλβανοί: 1.165 (Πάργα , Μαργαρίτιο, Παραμυθία)

Ιταλοί: 8.000

Boύλγαροι: 25.000

Γερμανοί: 50.000



Συνολικές απώλειες σε ποσοστό επί του πληθυσμού (εκτελέσεις, κακουχίες, μάχες)

Ελλάς: 10% (750.000)

Σοβ. Ενωση: 2,8%

Ολλανδία: 2,2%

Γαλλία: 2%

Πολωνία: 1,8%

Γιουγκοσλαβία: 1,7%

Βέλγιο: 1,5%




ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΩΝ
Πηγή:Ανθολόγιον Πατριδογνωσίας, Μενελάου Παγουλάτου


*Κάρολος ντέ Γκώλ, Charles de Gault 1890-1970
Πρόεδρος τής Γαλλικής Δημοκρατίας 1958-1969, αρχηγός τής Γαλλικής Αντίστασης κατά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο


"Αδυνατώ νά δώσω τό δέον εύρος τής ευγνωμοσύνης πού αισθάνομαι γιά τήν ηρωική αντίσταση τού Λαού καί τών ηγετών τής Ελλάδος."

(Από ομιλία του στό Γαλλικό Κοινοβούλιο μετά τήν λήξη τού Β' Παγκοσμίου Πολέμου.)




*Μωρίς Σουμάν, Maurice Schumann 1911-1992
Υπουργός των εξωτερικων τής Γαλλίας 1969-1973, Μέλος τής Γαλλικής Ακαδημίας 1974


"Η Ελλάδα είναι τό σύμβολο της μαρτυρικής υποδουλωμένης, ματωμένης, αλλά ζωντανής Ευρώπης…Ποτέ μιά ήττα δέν υπήρξε τόσο τιμητική γιά κείνους πού τήν υπέστησαν"

(Από μήνυμά του πού απηύθηνε από τό BBC τού Λονδίνου στούς υποδουλωμένους λαούς τής Ευρώπης στίς 28 Απριλίου 1941, ημέρα πού ό Χίτλερ κατέλαβε τήν Αθήνα ύστερα από πόλεμο 6 μηνών κατά τού Μουσολίνι καί έξι εβδομάδων κάτα τού Χίτλερ.)




*Στάλιν, Joseph Vissarionovich Tzougasvili Stalin 1879-1953
Αρχηγός τής Σοβιετικής Ενώσεως από τό 1924 έως 1953


"Λυπάμαι διότι γηράσκω καί δέν θά ζήσω επί μακρόν διά νά ευγνωμονώ τόν Ελληνικόν Λαόν, τού οποίου ή αντίστασις έκρινε τόν 2ον Παγκόσμιον Πόλεμον."

(Από ομιλία του πού μετέδωσε ο ραδιοφωνικός σταθμός Μόσχας τήν 31 Ιανουαρίου 1943 μετά τήν νίκη τού Στάλιγκραντ καί τήν συνθηκολόγηση τού στρατάρχου Paulus.)




*Μόσχα, Ραδιοφωνικός Σταθμός

"Επολεμήσατε άοπλοι καί ενικήσατε, μικροί εναντίον μεγάλων.Σας οφείλουμε ευγνωμοσύνη, διοτι εκερδίσαμε χρόνο γιά να αμυνθούμε. Ως Ρώσοι καί ως άνθρωποι σας ευχαριστούμε".
(Οταν ο Χίτλερ επετέθη κατά τής Ε.Σ.Σ.Δ.)




*Γεώργης Ζουκώφ, Georgy Constantinovich Joucov 1896-1974
Στρατάρχης τού Σοβιετικού Στρατού


"Εάν ό Ρωσικός λαός κατόρθωσε να ορθώσει αντίσταση μπροστά στίς πόρτες τής Μόσχας, νά συγκρατήσει καί νά ανατρέψει τόν Γερμανικό χείμαρρο, τό οφείλει στόν Ελληνικό Λαό, πού καθυστέρησε τίς Γερμανικές μεραρχίες όλον τόν καιρό πού θά μπορούσαν νά μας γονατίσουν. Η γιγαντομαχία τής Κρήτης υπήρξε τό κορύφωμα τής Ελληνικής προσφοράς."

(Απόσπασμα από τά απομνημονεύματά του γιά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.)




*Μπενίτο Μουσολίνι, Benito Mousolini 1833-1945

Πρωθυπουργός τής Ιταλίας 1922-1945


"Ο πόλεμος μέ τήν Ελλάδα απέδειξεν ότι τίποτε δέν είναι ακλόνητον είς τά στρατιωτικά πράγματα καί ότι πάντοτε μάς περιμένουν εκπλήξεις."

(Από λόγο πού εκφώνησε στίς 10/5/1941.)




*Αδόλφος Χίτλερ, Hitler 1889-1945
Αρχηγός τού Γερμανικού κράτους 1889-1945


"Χάριν τής ιστορικής αληθείας οφείλω νά διαπιστώσω ότι μόνον οί Ελληνες, εξ' όλων τών αντιπάλων οί οποίοι μέ αντιμετώπισαν, επολέμησαν μέ παράτολμον θάρρος καί υψίστην περιφρόνησιν πρός τόν θάνατον…."

(Από λόγο πού εκφώνησε στίς 4 Μαίου 1941 στό Ράιχσταγκ.)




*Σέρ Αντονυ Ηντεν, Sir Robert Antony Eden 1897-1977
Υπουργός Πολέμου καί Εξωτερικών της Βρεταννίας 1940-1945, Πρωθυπουργός της Βρεταννίας 1955-1957

"Ασχέτως πρός ότι θα πούν οι ιστορικοί τού μέλλοντος, εκείνο τό οποίον μπορούμε να πούμε εμείς τώρα, είναι ότι η Ελλάς έδωσε αλησμόνητο μάθημα στόν Μουσολίνι, ότι αυτή υπήρξε η αφορμή τής επανάστασης στήν Γιουγκοσλαβία, ότι αυτή εκράτησε τούς Γερμανούς στό ηπειρωτικό έδαφος καί στήν Κρήτη για έξι εβδομάδες, ότι αυτή ανέτρεψε τήν χρονολογική σειρά όλων τών σχεδίων τού Γερμανικού Επιτελείου καί έτσι έφερε γενική μεταβολή στήν όλη πορεία τού πολέμου καί ενικήσαμε."
(Από λόγο του στό Βρετανικό κοινοβούλιο στίς 24/09/1942.)




*Τσώρτσιλ, Winston Churchil 1874-1965
Πρωθυπουργός τής Μεγάλης Βρετανίας κατά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο


"Η λέξη ηρωισμός φοβάμαι ότι δέν αποδίδει τό ελάχιστο εκείνων τών πράξεων αυτοθυσίας τών Ελλήνων, πού ήταν καθοριστικός παράγων τής νικηφόρου εκβάσεως τού κοινού αγώνα τών εθνών, κατά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, διά τήν ανθρώπινη ελευθερία καί αξιοπρέπειαν."

"Εάν δέν υπήρχε η ανδρεία τών Ελλήνων καί ή γενναιοψυχία τους, ή έκβαση τού Β' Παγκόσμιο Πολέμου θά ήταν ακαθόριστη."

(Από ομιλία του στό Αγγλικό κοινοβούλιο στίς 24 Απριλίου 1941.)


"Μέχρι τώρα λέγαμε ότι οί Ελληνες πολεμούν σάν ήρωες. Τώρα θά λέμε: Οί ήρωες πολεμούν σάν Έλληνες."

(Από λόγο πού εκφώνησε από τό BBC τίς πρώτες ημέρες τού Ελληνοιταλικού πολέμου.)


"Μαχόμενοι οί Έλληνες εναντίον τού κοινού εχθρού θά μοιρασθούν μαζί μας τά αγαθά τής ειρήνης."

(Από λόγο πού εξεφώνησε στίς 28 Οκτωβρίου 1940, όταν επετέθη ή Ιταλία κατά τής Ελλάδας.)




*Σέρ Χάρολδ Αλεξάντερ, Sir Harold Leofric George Alexander 1891-1969
Βρετανός Στρατάρχης κατά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο


"Δέν θά ήταν υπερβολή νά πούμε ότι ή Ελλάς ανέτρεψε τό σύνολο τών σχεδίων τής Γερμανίας εξαναγκάσασα αυτήν νά αναβάλει γιά έξι εβδομάδες τήν επίθεση κατά τής Ρωσίας. Διερωτώμεθα ποιά θά ήταν ή θέση τής Σοβιετικής Ενώσεως χωρίς τήν Ελλάδα."

(Από ομιλία του στό Βρετανικό κοινοβούλιο στίς 28 Οκτωβρίου 1941.)




*Γεώργιος ΣΤ' (1898-1952)
Βασιλεύς τής Μεγάλης Βρετανίας 1936-1952


"Ο μεγαλοπρεπής αγών τής Ελλάδος, υπήρξε ή πρώτη μεγάλη καμπή τού Β' Παγκοσμίου Πολέμου."

(Από λόγο του στο κοινοβούλιον τόν Μάιον 1945.)




Φραγκλίνος Ρούσβελτ, Roosvelt 1882-1945
Πρόεδρος τών Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής 1932-1945


"Εις τήν Ελλάδα παρασχέθη τήν 28ην Οκτωβρίου 1940 χρόνος τριών ωρών διά ν'αποφασίσει πόλεμον ή ειρήνην, αλλά καί τριών ημερών ή τριών εβδομάδων ή και τριών ετών προθεσμία νά παρείχετο, ή απάντησις θά ήτο ή ίδια."

"Οί Έλληνες εδίδαξαν δία μέσου τών αιώνων τήν αξιοπρέπειαν. Οταν όλος ό κόσμος είχε χάσει κάθε ελπίδα, ό Ελληνικός λαός ετόλμησε νά αμφισβητήσει τό αήττητον τού γερμανικού τέρατος αντιτάσσοντας τό υπερήφανον πνεύμα τής ελευθερίας."

(Από ραδιοφωνικό λόγο πού εξεφώνησε στίς 10/6/1943.)


"Ο ηρωικός αγών τού ελληνικού λαού…κατά τής επιθέσεως τής Γερμανίας, αφού τόσον παταγωδώς ενίκησε τούς Ιταλούς στήν απόπειρά τους νά εισβάλλουν στό ελληνικό έδαφος, γέμισε μέ ενθουσιασμό τίς καρδιές τού αμερικανικού λαού καί εκίνησε τήν συμπάθειά του. Πρό ενός καί πλέον αιώνος, κατά τόν πόλεμον τής ελληνικής ανεξαρτησίας, τό εθνος μας…εξέφρασε τήν φλογερή του συμπάθεια γιά τούς Ελληνες καί ευχότανε γιά τήν ελληνική νίκη…"

(Δήλωσή τουστό Υπατο Συμβούλιο τής Αχέπα στίς 25/04/1941, πού μεταδώθηκε ραδιοφωνικά από τόν Λευκό Οίκο.)




ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: "10 Απριλίου 1941, μετά τήν Συνθηκολόγησι μέ τήν Γερμανία παραδίδονται τά οχυρά Παλιουριώτες καί Ρούπελ. Οί Γερμανοί εκφράζουν τόν θαυμασμό τους στούς Ελληνες στρατιώτες, δηλώνουν ότι αποτελεί τιμή καί υπερηφάνεια τό ότι είχαν σάν αντίπαλο έναν τέτοιο στρατό καί ζητούν από τόν Ελληνα διοικητή νά επιθεωρήση τόν Γερμανικό στρατό ώς ένδειξι τιμής καί αναγνωρίσεως! Η Γερμανική Σημαία υψώνεται μόνο μετά τήν πλήρη αποχώρηση τού Ελληνικού Στρατού.

"Ενας Γερμανός αξιωματικός τής αεροπορίας εδήλωσε στόν διοικητή τής ομάδος μεραρχιών Ανατολικής Μακεδονίας αντιστράτηγον Δέδεν ότι ό Ελληνικός Στρατός ήταν ό πρώτος στρατός στόν οποίον τά στούκας δέν προκάλεσαν πανικό. “Οι στρατιώται σας’’ είπε, ’’αντί νά φεύγουν αλλόφρονες, όπως έκαναν είς τήν Γαλλία καί τήν Πολωνία, μας επυροβόλουν από τας θέσεις των.’’

ΑΙΣΧΥΛΟΣ: ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟΙ ΕΜΕΙΣ, (ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ) ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ, ΔΕΝ ΜΕΤΡΑΜΕ ΠΟΤΕ ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ.


Χρόνια πολλά Ελλάδα. Μην ξεχνάς, να θυμάσαι.

Friday, October 22, 2010

Wednesday, October 20, 2010

Με τον καφέ στο χέρι...
[take the coffee and...]

Πάμε έξω.
Go outside.





Το πρωινά είναι απίστευτα μακριά απ'τα τσιμεντένια κουτιά
Mornings are truly incredible outside the grey boxes of concrete





O καιρός είναι ό,τι πρέπει για φωτογραφίες...
The weather is just right for photos..
.





φωτογραφίες του μεγαλύτερου και ωραιότερου καμβά.
photos of the largest and most beautiful canvas.




Shine on you crazy diamond παίζει το cd...
Shine on you crazy diamond is on the cd player...





Αλλά εκτός από αυτό... ο άνεμος ο μόνος ήχος.
but other than that.. no sound but the wind.




Ο ορισμός της γαλήνης.
The very concept of serenity...


of bliss.




Μπρρρ...πάγωσα. Πάμε πάλι μέσα...
Brrr it's freezing. Back inside.