Ε να, καμμιά φορά...

"Αν μπορούσα να ξαναζήσω τη ζωή μου από την αρχή, θα έκανα πολύ περισσότερα λάθη αυτή τη φορά. Δε θα προσπαθούσα να είμαι τόσο τέλειος. Θα αφηνόμουν περισσότερο. Θα χαλάρωνα. Για να πω την αλήθεια, ελάχιστα θα ήταν τα πράγματα που θα έπαιρνα τόσο στα σοβαρά. Θα ήμουν λιγότερο συγκρατημένος. Θα 'κανα περισσότερα ταξίδια. Θ' ανέβαινα σε περισσότερες κορφές, θα κολυμπούσα σε περισσότερα ποτάμια, θα κοίταζα περισσότερα ηλιοβασιλέματα. Θα είχα περισσότερα πραγματικά προβλήματα και λιγότερα φανταστικά. Αν γινόταν να ξανάρχιζαν όλα, θα φρόντιζα να έχω περισσότερες τέτοιες στιγμές. Στην πραγματικότητα θα προσπαθούσα να ζήσω μόνο όμορφες στιγμές - στιγμή τη στιγμή. Σε περίπτωση που δεν το ξέρετε, απ' αυτό είναι φτιαγμένη η ζωή...."

Ε να, καμμιά φορά η αυτοκριτική, ή μάλλον επί το ορθότερον, η αυτογνωσία, σε οδηγεί σε μονοπάτια του μυαλού τόσο δαιδαλώδη που μπερδεύεσαι. Δεν είναι καλύτερο να μην μπεις, γιατί όλο και κάτι θα μάθεις και από αυτήν την διαδρομή. Καλύτερο είναι να μην μπερδευτείς. Ο δρόμος του καθενός είναι μοναδικός, και αυτό από μόνο του είναι υπέροχο. Αν έχεις βρει εμπόδια στην μέχρι τώρα πορεία, είναι δικά σου κι έμαθες να τα προσπερνάς. Αν έχεις ωφεληθεί, αν κάτι σου χαρίστηκε, τότε έμαθες να λες ευχαριστώ. Αν κάτι σου στερήθηκε, έμαθες να το παλεύεις περισσότερο. Κι αν έκανες λάθη, έμαθες να τα διορθώνεις, να μην τα ξανακάνεις, ή και να τα ξανακάνεις και να το απολαμβάνεις. Γιατί όχι; Όλα δικά σου είναι, τα κουβαλάς και σε κάνουν αυτόν που είσαι. Κι αν θέλεις να αλλάξεις κάτι, τότε έχεις αποκτήσει όλα τα εφόδια να το πράξεις. 

Το παραπάνω κείμενο το βρήκα τυχαία, και μ' έκανε να χαμογελάσω. Πραγματικά, από όμορφες στιγμές είναι φτιαγμένη η ζωή. Ακόμα και οι άσχημες είναι όμορφες. Μια ζωή γεμάτη με τα πάντα, με όλα, με ό,τι βάζει ο νους. Πόσο μονότονη θα ήταν αν δεν τα είχε όλα....

Έτσι!